Thaimisc.com - Please Ctrl+DBookmark Now!

WEB BOARD


การบวช
ประโยชน์ของการบวช
โดยคุณ : ผู้อยากทราบ - [ 18 ส.ค. 2003 , 20:56:35 น. ]

ตอบ
ประโยชน์ปัจจุบันคือ วิธีดีที่สุดในการฝึกตนให้เป็นคนดี
ประโยชน์สูงสุดคือ วิธีที่ดีที่สุดในการถึงพระนิพพาน
โดยคุณ : หรินทร์ - [ 20 ส.ค. 2003 , 13:09:41 น.]

ตอบ
การบวชแบบปัจจุบันบวชแบบใด
โดยคุณ : คุณจ๋ง - [ 11 ก.ย. 2003 , 22:06:14 น.]

ตอบ
?????????????????????????????
โดยคุณ : ?????? - [ 24 ก.ย. 2003 , 13:44:32 น.]

ตอบ
ข้อคิดของการบวช
โดยคุณ : ผู้อยากรู้ - [ 3 พ.ย. 2003 , 20:44:03 น.]

ตอบ
กุไม่รู้โว้ย
.....
โดยคุณ : THE BLUE PHENIX TEAM 03 - [ 16 พ.ย. 2003 , 09:40:46 น.]

ตอบ
จาไปรู้หรอ
โดยคุณ : นางฟ้าใจร้าย - [ 14 ธ.ค. 2003 , 22:22:53 น.]

ตอบ
การบวชเป็นการทำให้จิตใจคนเราทำแต่สิ่ง การบวชคือการขัดเกลาชีวิตคนให้ดีขึ้น
โดยคุณ : เด็กดี - [ 3 ม.ค. 2004 , 21:51:09 น.]

ตอบ
ทำให้พ่อแม่ได้เกาะชายผ้าเหลืองขึ้นสวรรค์ใช่ไหมคะ
โดยคุณ : ืืnoon - [ 22 ก.พ. 2004 , 20:40:24 น.]

ตอบ
อย่างน้อยก็ไม่ทำ แล้วก็ไม่พูดคำหยาบอย่างที่คุณทำ ในการให้ข้อเสนอแนะ
... การบวชจะดีไม่ดีมันขึ้นอยู่กับการที่คุณบวชไปแล้ว คุณปฏิบัติตามธรรมวินัยหรือข้อวัตรได้ครอบถ้วนหรือเปล่า ถึงจะเห็นชายผ้าผ้าเหลืองของลูกแต่ พ่อแม่ดำเนินชีวิตประกอบอาขีพไม่สุจริตก็ตกนรกอยู่ดีแหละ..ก็แสดงความคิดเห็นที่เคยได้บวชเป็นแม่ชีอยู่ 4 เดือนเท่านั้นตอนนี้ลาสิกขากันมาศึกษาต่อป.ตรีแล้วจะบวชหากบวชเป็นภิกษุณีได้ก็จะตั้งใจว่าจะบวช.. หากคำบางคำรุนแรงก็ขอภัยด้วยนะค่ะ.. นมัสการหลวงแม่ และเป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ
โดยคุณ : คนก้นบาตร - [ 28 พ.ค. 2004 , 16:30:51 น.]

ตอบ
การบวชคืออะไร


1.เป็นการค้นหาอะไร ที่มันดีกว่าอยู่บ้านเรือน
2.ให้เป็นการทดลองอยู่อย่างไม่มีทรัพย์สมบัติ อยู่อย่างต่ำต้อย พระเณรรูปไหนที่จะบวชเพียงเดือนเดียว ก็ขอขอให้ถือเป็นโอกาสทดลองว่า จะมีชีวิตอยู่อย่างต่ำต้อย ไม่ต้องมีสมบัติเลย
3.ทดลองการบังคับตัว บังคับจิต บังคับความรู้สึก บังคับ หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ
4.ทดลองสละทรัพย์สมบัติ ของรัก ของพอใจ ทดลองไปทุกสิ่งทุกอย่างที่ควรทดลอง
5.ประโยชน์ต่อตัวผู้บวช ได้เรียนรู้ธรรมะ ได้ปฏิบัติจริงได้ผลจริงๆ และได้รับสิ่งใหม่ที่ดีที่สุด คือเรื่องของพระธรรม ที่ทำให้บุคคลนั้นพ้นจากความทุกข์
6.ประโยชน์ต่อญาติผู้บวช ญาติพี่น้องทั้งบิดามารดา จะได้ใกล้ชิดพระศาสนามีความปิติยินดีในธรรมและศาสนามากขึ้น เรียกว่า เป็นญาติทางศาสนานั้นเอง ประโยชน์ทั้งหลายต่อสัตว์ทั้งหลาย ที่เวียนว่ายอยู่ในวัฏสงสาร และทั้งประโยชน์ต่อพระศาสนาเนื่องจากผู้บวช จะเป็นผู้เผยแผ่พระธรรมคำสั่งสอนแก่บุคคลทั่วไป และยั่งเป็นผู้สืบอายุพระศาสนาไว้ ให้คงอยู่คู่ลูกหลานคนไทยสืบไป
ในเมื่อบวชได้เพียงหนึ่งเดือน มันก็จะเป็นการบวชที่มีอานิสงค์มหาศาล อย่างที่ท่านอาจารย์แต่กาลก่อนท่านพูดไว้เป็นอุปมา เพื่อการคำนวณเพราะว่าไม่อาจจะพูดเป็นอย่างอื่น คือท่านพูดว่า ให้เอาฟ้าทั้งหมดนี้เป็นเหมือนแผ่นกระดาษ แล้วภูเขาพระสุเมรุเป็นเหมือนปากกาหรือพู่กัน ให้เอาแผ่นดินเป็นเหมือนกับหมึก เอาน้ำในมหาสมุทรเป็นน้ำละลายหมึก แล้วเขียนกันให้เป็นท้องฟ้า มันก็ไม่หมดอานิสงค์ของการบวช ท่านไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร ก็เลยพูดไว้เป็นอุปมาอย่างนั้น ว่าการบวช ถ้าบวชกันจริงมันมีอานิสงค์มากกว่านั้น















ประวัติความเป็นมาของคำว่า "นาค"

ชายเมื่อมีอายุครบ20ปีบริบูรณ์ จะสามารถอุปสมบท หรือบวช เป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา เพื่อศึกษาธรรมวินัยนำมาเป็นหลักในการประพฤติปฎิบัติต่อไปในการออกมาครองเรือนในภายภาคหน้าได้ สำหรับก่อนการบวชเรียนจะมีการไปอยู่วัดเพื่อเตรียมฝึกหัดในการท่องคำขานนาค และฝึกหัดซ้อมเกี่ยวกับวิธีบวช ในช่วงที่มาอยู่วัดนี้ ชาวบ้านจะเรียกผู้เตรียมตัวจะบวชว่า "นาค" หรือ " "พ่อนาค" "
อาจมีหลายๆคนสงสัยว่า ทำไมต้องเรียกผู้จะบวชว่านาค ทำไมไม่เรียกชื่ออื่น ประวัติความเป็นมาของคำว่า ""นาค" อาจทำให้หลายๆคนหายข้องใจได้ ซึ่งประวัติของคำว่า "นาค" มีดังนี้
ในสมัยพุทธกาล เมื่อครั้งพระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังดำรงพระชนม์อยู่ มีพญานาคผู้หนึ่งได้แปลงร่างเป็นมนุษย์เข้ามาบวชเป็นพระภิกษุ อยู่มาวันหนึ่งได้เผลอนอนหลับ ร่างจึงกลับกลายเป็นพญานาคดั่งเดิม ภิกษุอื่นไปพบเข้าก็เกิดความเกรงกลัว เมื่อพระพุทธเจ้าทรงทราบจึงเรียกมาตรัสถาม ได้ความว่าเพราะเกิดความศรัทธาในพระพุทธศาสนาจึงปลอมตัวมาบวช พระพุทะองค์ทรงดำริว่าสัตว์ดิรัจฉานไม่อยู่ในฐานะควรจะบวชจึงโปรดให้ลงเพศบรรพชิตกลับไปเป็นาคดั่งเดิม แต่ภิกษุนั้นมีความอาลัย จึงขอฝากชื่อนาคไว้ในพระพุทธศาสนา ดังนั้นจึงมีคำเรียกขานคนที่ต้องการจะบวชว่า "นาค" สืบต่อมาจนถึงปัจจุบัน
















คุณสมบัติการบรรพชาอุปสมบท

สิ่งเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ก็ถือว่ามีส่วนสำคัญในการคัดเลือกบุคคลที่เหมาะสมจะมาอยู่ในสมณเพศ การหละหลวมในการพิจารณาคุณสมบัติเบื้องต้นของผู้ที่จะมาบวชให้คนทั่วไปเขากราบไหว้ นับถือ มีส่วนทำให้สถาบันศาสนาสั่นคลอน ดังจะเห็นได้จากสิ่งที่เคยเกิดขึ้นว่า คนเคยต้องโทษจำคุกในคดีอาญามาบวชเป็นพระแล้วก็นอกจากจะไม่อยู่ในศีลแล้วยังก่อคดีอุกฉกรรจ์อีกจนได้
ผู้ที่จะบวชเป็นสามเณรหรือพระได้ต้องมีคุณสมบัติดังนี้
๑.เป็นสุภาพชนที่มีความประพฤติดีประพฤติชอบ ไม่มีความประพฤติเสียหาย เช่นติดสุราหรือยาเสพติดให้โทษเป็นต้น และไม่เป็นคนจรจัด
๒.มีความรู้อ่านและเขียนหนังสือไทยได้
๓.ไม่เป็นผู้มีทิฏฐิวิบัติ
๔.ไม่เป็นคนล้มละลาย หรือมีหนี้สินผูกพัน
๕.เป็นผู้ปราศจากบรรพชาโทษ และมีร่างกายสมบูรณ์ อาจบำเพ็ญสมณกิจได้ ไม่เป็นคนชราไร้ความสามารถหรือทุพพลภาพ หรือพิกลพิการ
๖.มีสมณบริขารครบถ้วนและถูกต้องตามพระวินัย
๗.เป็นผู้สามารถกล่าวคำขอบรรพชาอุปสมบทได้ด้วยตนเอง และถูกต้องไม่วิบัติ
ต่อไปนี้เป็นลักษณะต้องห้ามสำหรับผู้จะบวชได้แก่
๑.เป็นคนทำความผิด หลบหนีอาญาแผ่นดิน
๒.เป็นคนหลบหนีราชการ
๓.เป็นคนต้องหาในคดีอาญา
๔.เป็นคนเคยถูกตัดสินจำคุกฐานเป็นผู้ร้ายสำคัญ
๕.เป็นคนถูกห้ามอุปสมบทเด็ดขาดทางพระศาสนา
๖.เป็นคนมีโรคติดต่ออันน่ารังเกียจ เช่นวัณโรคในระยะอันตราย
๗.เป็นคนมีอวัยวะพิการจนไม่สามารถปฏิบัติกิจพระศาสนาได้
สิ่งต่างๆ ข้างต้นจะมีเขียนถามไว้ในใบสมัครขอบวชซึ่งต้องไปเขียนที่วัดนั้นๆ





เครื่องอัฏฐบริขาร
อัฏฐบริขารซึ่งถือเป็นสิ่งจำเป็นที่ขาดเสียมิได้ มีความหมายว่า บริขาร ๘ แบ่งเป็นผ้า ๕ อย่างคือ สบง ๑ ประคตเอว ๑ จีวร ๑ สังฆาฏิ ๑ ผ้ากรองน้ำ ๑
และเหล็ก ๓ อย่างคือ บาตร ๑ มีดโกน ๑ เข็มเย็บผ้า ๑
คำขอบรรพชา อุปสมบท
ผู้ขอบรรพชานั่งคุกเข่าประคองผ้าไตรประนมมือ เปล่งคำขอว่า
เอสาหัง ภันเต, สุจิระปะรินิพพุตัมปิ, ตัง ภะคะวันตัง สะระณัง คัจฉามิ, ธัมมัญจะ ภิกขุสังฆัญจะ, ละเภยยาหัง ภันเต, ตัสสะ ภะคะวะโต, ธัมมะวินะเย ปัพพัชชัง, ละเภยยัง อุปะสัมปะทัง.ฯ
ทุติยัมปาหัง ภันเต, สุจิระปะรินิพพุตัมปิ, ตัง ภะคะวันตัง สะระณัง คัจฉามิ, ธัมมัญจะ ภิกขุสังฆัญจะ, ละเภยยาหัง ภันเต, ตัสสะ ภะคะวะโต, ธัมมะวินะเย ปัพพะชัง, ละเภยยัง อุปะสัมปะทัง.ฯ
ตะติยัมปาหัง ภันเต, สุจิระปะรินิพพุตัมปิ, ตัง ภะคะวันตัง สะระณัง คัจฉามิ, ธัมมัญจะ ภิกขุสังฆัญจะ, ละเภยยาหัง ภันเต, ตัสสะ ภะคะวะโต, ธัมมะวินะเย ปัพพะชัง, ละเภยยัง อุปะสัมปะทัง ฯ
อะหัง ภันเต, ปัพพัชชัง ยาจามิ, อิมานิ กาสายานิ วัตถานิ คะเหตวา, ปัพพาเชถะ มัง ภันเต, อะนุกัมปัง อุปาทายะ,ฯ
ทุติยัมปิ อะหัง ภันเต, ปัพพัชชัง ยาจามิ, อิมินา กาสายานิ วัตถานิ คะเหตวา, ปัพพาเชถะ มัง ภันเต, อะนุกัมปัง อุปาทายะ, ฯ
ตะติยัมปิ อะหัง ภันเต, ปัพพัชชัง ยาจามิ, อิมินา กาสายานิ วัตถานิ คะเหตวา, ปัพพาเชถะ มัง ภันเต, อะนุกัมปัง อุปาทายะ. ฯ ( จบคำขอบรรพชา อุปสมบท ตอนที่1)
(ข้อสังเกต การออกเสียงภาษาไทย กับ ภาษามคธ นั้น ต่างกันเฉพาะตอนนี้มีอยู่ ๒ คำ คือ ตัว พ...(พาน) กับตัว ท..(ทหาร) ภาษามคธตัว พ. ออกเสียงคล้ายตัว บ (ใบไม้) อย่างเช่น.....สุจิระปะรินิพพุตัมปิ ออกเสียงเป็น สุจิระปะรินิพ บุ ตัมปิ, ตัว ท. ออกเสียงคล้ายตัว ด (เด็ก).........อุปะสัมปะทัง เป็น อุปะสัมปะ ดัง., เฉพาะตัว ญ. ฎ. ฐ. ณ. ออกเสียงเป็นพิเศษให้ขึ้นนาสิก - เพดาน )
เมื่อว่าคำขอบรรพชาอุปสมบทจบแล้ว น้อมตัวถวายผ้าไตรในมือแด่อุปัชฌาย์ แล้วนั่งพับเพียบประนมมือฟังคำสอนจากพระอุปัชฌาย์...........เมื่อพระอุปัชฌาย์สอนจบ บอก ตจปัญจกกัฏฐาน พึงว่าตามท่านไปทุกๆคำดังนี้
เกสา, โลมา, นะขา, ทันตา, ตะโจ, (อย่างนี้เรียกว่า ว่าโดยอนุโลม) แล้วว่าถอยกลับอีกครั้ง
ตะโจ , ทันตา, นะขา, โลมา, เกสา, (อย่างนี้เรียกว่า ว่าโดยปฏิโลม)
เมื่อพระอุปัชฌาย์อธิบายถึงข้อกรรมฐานพอสมควรแล้ว ท่านก็หยิบผ้าอังสะสวมให้ ตอนนี้ผู้บวชลุกขึ้นนั่งคุกเข่าน้อมตัวลงแต่พองาม เมื่อท่านสวมผาอังสะเข้าบ่าแล้ว ยกผ้าไตรมอบให้ในมือ น้อมตัวเข้ารับและคอยฟังคำแนะนำวิธีครองผ้ามี่ถูกต้องเป็นปริมณฑล ผู้บวชนำผ้าไปครอง สำเร็จเป็นสามเณร แล้วเข้าไปกราบพระเถระซึ่งเป็นอาจารย์ให้สรณะและศีลฯ ปูผ้ากราบลงยกพานดอกไม้ถวายท่านแล้วกราบลงบนผ้ากราบ ๓ ครั้ง ว่าคำขอสรณะและศีล ต่อไป ดังนี้ ฯ
อะหัง ภันเต, สะระณะสีลัง ยาจามิ.
ทุติยัมปิ อะหัง ภันเต, สะระณะสีลัง ยาจามิ.
ตะติยัมปิ อะหัง ภันเต, สะระณะสีลัง ยาจามิ. ฯ
เมื่อพระเถระอาจารย์บอก(ให้) สรณะและศีลก็พึงว่าตามท่านไป โดยว่า นะโม ก่อน ดังต่อไปนี้
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (๓ครั้ง) (อย่าลืม ออกเสียงตัว พ. คล้ายตัว บ สัมบุทธัสสะ) และเมื่อท่านว่า "เอวัง วะเทหิ" พึงรับว่า "อามะ ภันเต" ต่อไปว่าคำถึงสรณะ และศีลตามท่านตามลำดับ
พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ
. ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ.
สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ ฯ
เมื่อพระเถระอาจารย์กล่าวคำว่า "สะระณะ คะมะนัง นิฏฐิตัง" พึงรับว่า "อามะ ภันเต" ต่อไปรับศีล ๑๐
๑. ปาณาติปาตา เวระมะณี ( ตัว ณ (เณร) ว่าขึ้นนาสิก ณี)
๒. อะทินนาทานา เวระมะณี (ตัว ท (ทหาร) ออกเสียงคล้ายตัว ด )
๓. อะพรัหมะจะริยา เวระมะณี
๔. มุสาวาทา เวระมณี
๕. สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา เวระมะณี
๖. วิกาละโภชะนา เวระมะณี
๗. นัจจะ คีตะ วาทิตะ วิสูกะ ทัสสะนา เวระมะณี
๘. มาลาคันธะ วิเลปะนะ ธารนะ มัณฑะนะ วิภูสะนัฏฐานา เวระมะณี
๙. อุจจาสะยะนะ มะหาสะยะนา เวรมณี
๑๐. ชาตะรูปะระชะตะปะติคคะหะณา เวรมณี ฯ
อิมานิ ทะสะ (ดะสะ) สิกขาปะทานิ สะมาทิยามิ. (ว่า ๓ ครั้ง) กราบลง ๓ ครั้ง
( ผู้จะอุปสมบทเป็นพระภิกษุ เมื่อรับศีลเสร็จแล้ว กราบอาจารย์ผู้ให้สรณะและรับศีลแล้ว ลุกขึ้นไปรับบาตรจากโยมแม่ โยมพ่อ ถือบาตรเข้าไปหาพระอุปัชฌาย์ ปูผ้ากราบลงโดยวางบาตรลงทางด้านซ้ายมือ ยกพานดอกไม้ถวายพระอุปัชฌาย์, กราบลงบนผ้ากราบ ๓ ครั้ง ) นั่งคุกเข่าประนมมือกล่าวคำขอนิสัย ว่าดังนี้

อะหัง ภันเต, นิสสะยัง ยาจามิ.
ทุติยัมปิ อะหัง ภันเต, นิสสะยัง ยาจามิ.
ตะติยัมปิ อะหัง ภันเต, นิสสะยัง ยาจามิ.
แล้วว่าต่อ อุปัชฌาโย เม ภันเต โหหิ. (ว่า ๓ ครั้ง ) เมื่อพระอุปัชฌาย์กล่าวคำว่า " โอปายิกัง " พึงรับว่า สาธุ ภันเต
เมื่อพระอุปัชฌาย์กล่าวคำว่า " ปฏิรูปัง" พึงรับว่า สาธุ ภันเต
เมื่อพระอุปัชฌาย์กล่าวคำว่า " ปาสาทิเกนะ สัมปาเทหิ " พึงรับว่า สาธุ ภันเต
ต่อจากนั้นว่า "อัชชะตัคเคทานิ เถโร มัยหัง ภาโร, อะหัมปิ เถรัสสะ ภาโร " ( ๓ หน ) จบแล้วกราบ ๓ ครั้ง เมื่อพระอุปัชฌาย์บอกถึงวาระที่จะทำพิธีสวดญัตติกรรมบอกถึงฉายาของผู้ขออุปสมบท และฉายาของพระอุปัชฌาย์เองจบแล้ว อาจารย์ผู้สวดกรรมวาจา เอาบาตรสวมให้ บอกบาตร จีวร ฯลฯ ผู้อุปสมบทพึงรับคำว่า ดังนี้
อาจารย์ว่า อะยัน เต ปัตโต พึงรับว่า อามะ ภันเต
อาจารย์ว่า อะยัง สังฆาฏิ พึงรับว่า อามะ ภันเต
อาจารย์ว่า อะยัง อุตตะราสังโค พึงรับว่า อามะ ภันเต
อาจารย์ว่า อะยัง อันตะระวาสะกัง พึงรับว่า อามะ ภันเต
เมื่อพระกรรมวาจารย์กล่าวคำว่า "คัจฉะ อะมุมหิ โอกาโส ติฏฐาหิ" ก็ค่อยๆ ลุกขึ้นยืนกลับหลังหันเดินตรงประนมมือออกไปยืน ณ ที่ๆ เขาปูผ้าไว้ แล้วกลับหลังหันมาทางพระสงฆ์ เมื่อพระกรรมวาจารย์ลุกขึ้นออกจากประชุมสงฆ์ไปยืนประจันหน้าเพื่อชักซ้อมถามอันตรายิกกรรม...........เมื่อท่านถามถึงคำว่า..........
กุฏฐัง พึงตอบท่านว่า นัตถิ ภันเต
คัณโฑ พึงตอบท่านว่า นัตถิ ภันเต
กิลาโส พึงตอบท่านว่า นัตถิ ภันเต
โสโส พึงตอบท่านว่า นัตถิ ภันเต
อะปะมาโร พึงตอบท่านว่า นัตถิ ภันเต
. เมื่อท่านถามต่อไปว่า
มะนุสโสสิ๊ พึงตอบท่านว่า อามะ ภันเต
ปุริโสสิ๊ พึงตอบท่านว่า อามะ ภันเต
ภะชิสโสสิ๊ พึงตอบท่านว่า อามะ ภันเต
อะนะโณสิ๊ พึงตอบท่านว่า อามะ ภันเต
นะสิ๊ ราชะภะโฏ พึงตอบท่านว่า อามะ ภันเต
อนุญญาโตสิ๊ มาตาปิตูหิ พึงตอบท่านว่า อามะ ภันเต
ปะริปุณณะวีสะติวัสโสสิ๊ พึงตอบท่านว่า อามะ ภันเต
ปะริปุณณันเต ปัตตะจีวะรัง พึงตอบท่านว่า อามะ ภันเต




พระภิกษุต้องถือศีล ๒๒๗ ข้ออันได้แก่
ศีล ๒๒๗ ข้อที่เป็นวินัยของสงฆ์ ทำผิดถือว่าเป็นอาบัติ สามารถแบ่งออกได้เป็นลำดับขั้น ตั้งแต่ขั้นรุนแรงจนกระทั่งเบาที่สุดได้ดังนี้ ได้แก่
ปาราชิก มี ๔ ข้อ
สังฆาทิเสส มี ๑๓ ข้อ
อนิยต มี ๒ ข้อ (อาบัติที่ไม่แน่ว่าจะปรับข้อไหน)
นิสสัคคิยปาจิตตีย์ ๓๐ ข้อ (อาบัติที่ต้องสละสิ่งของว่าด้วยเรื่องจีวร ไหม บาตร อย่างละ ๑๐ข้อ)
ปาจิตตีย์ มี ๙๒ ข้อ (ว่าด้วยอาบัติที่ไม่ต้องสละสิ่งของ)
ปาฏิเทสนียะ มี ๔ ข้อ (ว่าด้วยอาบัติที่พึงแสดงคืน)
เสขิยะ (ข้อที่ภิกษุพึงศึกษาเรื่องมารยาท) แบ่งเป็น
สารูปมี ๒๖ ข้อ (ความเหมาะสมในการเป็นสมณะ)
โภชนปฏิสังยุตต์ มี ๓๐ ข้อ (ว่าด้วยการฉันอาหาร)
ธัมมเทสนาปฏิสังยุตต์ มี ๑๖ ข้อ (ว่าด้วยการแสดงธรรม)
ปกิณสถะ มี ๓ ข้อ (เบ็ดเตล็ด)
อธิกรณสมถะ มี ๗ ข้อ (ธรรมสำหรับระงับอธิกรณ์)
รวมทั้งหมดแล้ว ๒๒๗ ข้อ ผิดข้อใดข้อหนึ่งถือว่าต้องอาบัติ การแสดงอาบัติสามารถกล่าวกับพระภิฏษุรูปอื่นเพื่อเป็นการแสดงตนต่อความผิดได้ แต่ถ้าถึงขั้นปาราชิกก็ต้องสึกอย่างเดียว
ปาราชิก มี ๔ ข้อได้แก่
๑. เสพเมถุน แม้กับสัตว์เดรัจฉานตัวเมีย (ร่วมสังวาสกับคนหรือสัตว์)
๒. ถือเอาทรัพย์ที่เจ้าของไม่ได้ให้มาเป็นของตน จากบ้านก็ดี จากป่าก็ดี (ขโมย)
๓. พรากกายมนุษย์จากชีวิต (ฆ่าคน)หรือแสวงหาศาสตราอันจะนำไปสู่ความตายแก่ร่างกายมนุษย์
๔. กล่าวอวดอุตตริมนุสสธัมม์ อันเป็นความเห็นอย่างประเสริฐ อย่างสามารถ น้อมเข้าในตัวว่า ข้าพเจ้ารู้อย่างนี้ ข้าพเจ้าเห็นอย่างนี้ (ไม่รู้จริง แต่โอ้อวดความสามารถของตัวเอง)






บทกิจวัตรเมื่อเป็นพระ

๑.ลงอุโบสถ (ทำวัตรเช้า ทำวัตรเย็น)
๒.บิณฑบาตรเลี้ยงชีพ
๓.สวดมนต์ไหว้พระ
๔.กวาดอาวาสวิหารลานพระเจดีย์
๕.รักษาผ้าครอง
๖.อยู่ปริวาสกรรม
๗.โกนผม ปลงหนวด ตัดเล็บ
๘.ศึกษาสิกขาบทและปฏิบัติพระอาจารย์
๙.เทศนาบัติ
๑๐.พิจารณาปัจจเวกขณะทั้ง ๔ เป็นต้น
















































































































































































































































































































































โดยคุณ : Zetone - [ 12 ธ.ค. 2004 , 16:30:54 น.]

ตอบ
การบวชคืออะไร


1.เป็นการค้นหาอะไร ที่มันดีกว่าอยู่บ้านเรือน
2.ให้เป็นการทดลองอยู่อย่างไม่มีทรัพย์สมบัติ อยู่อย่างต่ำต้อย พระเณรรูปไหนที่จะบวชเพียงเดือนเดียว ก็ขอขอให้ถือเป็นโอกาสทดลองว่า จะมีชีวิตอยู่อย่างต่ำต้อย ไม่ต้องมีสมบัติเลย
3.ทดลองการบังคับตัว บังคับจิต บังคับความรู้สึก บังคับ หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ
4.ทดลองสละทรัพย์สมบัติ ของรัก ของพอใจ ทดลองไปทุกสิ่งทุกอย่างที่ควรทดลอง
5.ประโยชน์ต่อตัวผู้บวช ได้เรียนรู้ธรรมะ ได้ปฏิบัติจริงได้ผลจริงๆ และได้รับสิ่งใหม่ที่ดีที่สุด คือเรื่องของพระธรรม ที่ทำให้บุคคลนั้นพ้นจากความทุกข์
6.ประโยชน์ต่อญาติผู้บวช ญาติพี่น้องทั้งบิดามารดา จะได้ใกล้ชิดพระศาสนามีความปิติยินดีในธรรมและศาสนามากขึ้น เรียกว่า เป็นญาติทางศาสนานั้นเอง ประโยชน์ทั้งหลายต่อสัตว์ทั้งหลาย ที่เวียนว่ายอยู่ในวัฏสงสาร และทั้งประโยชน์ต่อพระศาสนาเนื่องจากผู้บวช จะเป็นผู้เผยแผ่พระธรรมคำสั่งสอนแก่บุคคลทั่วไป และยั่งเป็นผู้สืบอายุพระศาสนาไว้ ให้คงอยู่คู่ลูกหลานคนไทยสืบไป
ในเมื่อบวชได้เพียงหนึ่งเดือน มันก็จะเป็นการบวชที่มีอานิสงค์มหาศาล อย่างที่ท่านอาจารย์แต่กาลก่อนท่านพูดไว้เป็นอุปมา เพื่อการคำนวณเพราะว่าไม่อาจจะพูดเป็นอย่างอื่น คือท่านพูดว่า ให้เอาฟ้าทั้งหมดนี้เป็นเหมือนแผ่นกระดาษ แล้วภูเขาพระสุเมรุเป็นเหมือนปากกาหรือพู่กัน ให้เอาแผ่นดินเป็นเหมือนกับหมึก เอาน้ำในมหาสมุทรเป็นน้ำละลายหมึก แล้วเขียนกันให้เป็นท้องฟ้า มันก็ไม่หมดอานิสงค์ของการบวช ท่านไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร ก็เลยพูดไว้เป็นอุปมาอย่างนั้น ว่าการบวช ถ้าบวชกันจริงมันมีอานิสงค์มากกว่านั้น
โดยคุณ : Zetone - [ 12 ธ.ค. 2004 , 16:31:17 น.]

ตอบ
การบวชคืออะไร
1.เป็นการค้นหาอะไร ที่มันดีกว่าอยู่บ้านเรือน
2.ให้เป็นการทดลองอยู่อย่างไม่มีทรัพย์สมบัติ อยู่อย่างต่ำต้อย พระเณรรูปไหนที่จะบวชเพียงเดือนเดียว ก็ขอขอให้ถือเป็นโอกาสทดลองว่า จะมีชีวิตอยู่อย่างต่ำต้อย ไม่ต้องมีสมบัติเลย
3.ทดลองการบังคับตัว บังคับจิต บังคับความรู้สึก บังคับ หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ
4.ทดลองสละทรัพย์สมบัติ ของรัก ของพอใจ ทดลองไปทุกสิ่งทุกอย่างที่ควรทดลอง
5.ประโยชน์ต่อตัวผู้บวช ได้เรียนรู้ธรรมะ ได้ปฏิบัติจริงได้ผลจริงๆ และได้รับสิ่งใหม่ที่ดีที่สุด คือเรื่องของพระธรรม ที่ทำให้บุคคลนั้นพ้นจากความทุกข์
6.ประโยชน์ต่อญาติผู้บวช ญาติพี่น้องทั้งบิดามารดา จะได้ใกล้ชิดพระศาสนามีความปิติยินดีในธรรมและศาสนามากขึ้น เรียกว่า เป็นญาติทางศาสนานั้นเอง ประโยชน์ทั้งหลายต่อสัตว์ทั้งหลาย ที่เวียนว่ายอยู่ในวัฏสงสาร และทั้งประโยชน์ต่อพระศาสนาเนื่องจากผู้บวช จะเป็นผู้เผยแผ่พระธรรมคำสั่งสอนแก่บุคคลทั่วไป และยั่งเป็นผู้สืบอายุพระศาสนาไว้ ให้คงอยู่คู่ลูกหลานคนไทยสืบไป
ในเมื่อบวชได้เพียงหนึ่งเดือน มันก็จะเป็นการบวชที่มีอานิสงค์มหาศาล อย่างที่ท่านอาจารย์แต่กาลก่อนท่านพูดไว้เป็นอุปมา เพื่อการคำนวณเพราะว่าไม่อาจจะพูดเป็นอย่างอื่น คือท่านพูดว่า ให้เอาฟ้าทั้งหมดนี้เป็นเหมือนแผ่นกระดาษ แล้วภูเขาพระสุเมรุเป็นเหมือนปากกาหรือพู่กัน ให้เอาแผ่นดินเป็นเหมือนกับหมึก เอาน้ำในมหาสมุทรเป็นน้ำละลายหมึก แล้วเขียนกันให้เป็นท้องฟ้า มันก็ไม่หมดอานิสงค์ของการบวช ท่านไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร ก็เลยพูดไว้เป็นอุปมาอย่างนั้น ว่าการบวช ถ้าบวชกันจริงมันมีอานิสงค์มากกว่านั้น
โดยคุณ : Zetone - [ 12 ธ.ค. 2004 , 16:31:47 น.]

ตอบ
เป็นสิงที่ดี
โดยคุณ : จ๊าก - [ 15 ธ.ค. 2004 , 17:50:20 น.]

ตอบ
ความหมายและจุดมุ่งหมายของการบวชแต่ละประเภท คืออะไร (การบวชมี 2 ประเภท)
โดยคุณ : ัying - [ 20 ธ.ค. 2004 , 15:38:18 น.]

ตอบ
ประโยชน์ของการบวช คือ
1.เป็นการสือทอดพระพุทธศาสนา เพราะศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำชาติไทย
2.เป็นการทดแทนพระคุณบิดา มารดา
3.เพื่อศึกษาพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า
โดยคุณ : ใครคนหนึ่ง - [ 7 ก.ค. 2005 , 13:16:19 น.]

ตอบ
บวช
การบวช ถือเป็นประเพณีที่สำคัญอย่างหนึ่งของไทย และถือว่าเป็นการทดแทนคุณพ่อ แม่ ซึ่งอาจจะอธิบายได้ว่า การทดแทนคุณพ่อแม่ที่ดีที่สุดคือ การทำให้ท่านมีความสุข และการที่จะทำให้ท่านมีความสุขที่ดีที่สุดคือ การเป็นคนดี ทั้งต่อตนเองและสังคม และการที่จะเป็นคนดีที่ดีที่สุดก็คือ การบวช เพราะเมื่อบวชเข้าไปแล้วต้องรู้จักรักษา กฎระเบียบต่างๆในการใช้ชีวิตเยี่ยงพระหรือนักบวช ต้องเรียนรู้หลักธรรมของพุทธ ศาสนา ต้องเรียนและฝึกการประพฤติตนในทางที่ชอบ ต้องฝึกระงับตนไม่ให้เดินไป ในทางที่ผิด ทั้งทางกาย วาจา และใจ การบวชจึงเป็นการเข้าไปฝึกตนให้เป็นคนดี จึงอาจถือได้ว่า การบวชคือการทดแทนคุณพ่อแม่ และถือเป็นหน้าที่ของชายไทยที่ นับถือศาสนาพุทธทุกคนต้องถือปฏิบัติ ซึ่งชายใดที่ได้ผ่านการบวชเรียนมาแล้ว ถ้า จะไปสู่ขอหญิงใดเพื่อแต่งงาน พ่อแม่ของฝ่ายหญิงก็คงจะไม่ปฏิเสธ เพราะไว้ใจได้ ว่าชายนั้นได้ผ่านการบวชเรียนมาแล้ว ก็พอที่จะอนุมานได้ว่าชายนั้นเป็นคนดีพอสม ควร และไว้ใจที่จะฝากชีวิตและอนาคตของหญิงสาวนั้นให้ฝ่ายชายดูแลต่อไป แต่ถ้า ฝ่ายชายยังไม่ได้ผ่านการบวชมาก่อน การเจรจาคงจะสำเร็จได้โดยยาก
ทำไมผู้ชายเท่านั้นที่บวชได้ อาจจะอธิบายได้ว่า ตามลักษณะของสังคมไทยนั้น ผู้
หญิงได้ถูกบังคับทางสังคมอยู่ แล้วที่จะต้องประพฤติตนอยู่ในกรอบ กฎและระ
เบียบทางสังคมต่างๆ ส่วนฝ่ายชายนั้น มักจะทำตัวอยู่นอกกรอบ และประพฤติตน
ผิดกฎและระเบียบอยู่เสมอ สังคมจึงต้องสร้างธรรมเนียมการบวชขึ้นมา เพื่อจับ
ผู้ชายกลับเข้า ไปอยู่ในกรอบที่ดี อีกเหตุผลหนึ่งซึ่งเกี่ยวกับข้อบัญญัติทางศาสนา
คือ พระสงฆ์ต้องถือศีล 227 ข้อ ซึ่งไม่เป็นการเหลือวิสัยที่มนุษย์จะพึงปฏิบัติได้
ส่วนพระผู้หญิงต้องถือศีลถึงกว่า 300 ข้อ เห็นเหลือวิสัยที่จะถือปฏิบัติ จึงไม่นิยม
ให้มีการบวชพระผู้หญิง เพราะอาจจะทำให้ศีลเสียได้
ขั้นตอนในการบวช
ตามหลักความเป็นจริงแล้ว การบวชไม่ใช่เรื่องที่ยุ่งยากอะไรนัก เพียงเตรียมผ้า
ไตรคือ สบง จีวร สังฆาฏิ กับเครื่อง อัฏฐบริขารทั้ง 8 ซึ่งมึความจำเป็นในการ
ดำรงชีวิตในสถานะนักบวช แล้วเข้าไปเอ่ยวาจาขอบวชด้วยตนเองเป็นภาษาบา
ลีกับอุปปัชฌา และกล่าวแสดงคำยืนยันในการเป็นมนุษย์ ไม่มีมลทินและพันธะ
ไม่มีหนี้สินค้างชำระ และได้รับอนุญาตจากผู้ปกครองแล้ว เป็นอันว่าบวชได้ ซึ่ง
พิธีต่างๆ ต้องกระทำกันในโบสถ์เท่านั้น แต่เนื่องจากคนไทยถือว่าการบวชเป็น
พิธีที่สำคัญและยิ่งใหญ่สำหรับชีวิตลูกผู้ชาย จึงจำเป็นต้องมีพิธีและขั้นตอนต่างๆ
เพื่อประกาศให้ชุมชนได้รับรู้ พิธีเริ่มด้วยการโกนผม ซึ่งต้องให้บุคคลที่มีความสำ
คัญสำหรับผู้ที่จะบวชเป็นผู้โกนให้ เช่น พ่อหรือแม่ โกนผมแล้วก็จะเปลี่ยนสภาพ
ตัวเองจากการเป็นคนธรรมดาไปเป็น "นาค" โดยการนุ่งขาวห่มขาว ตอนเย็นก็
จะเป็นพิธี "ทำขวัญนาค" โดยหมอขวัญหรือพระผู้ทำพิธีจะแหล่หรือเทศน์ โดย บรรยายถึงพระคุณของบุพพการีและผู้มีพระคุณต่างๆ ที่ "นาค" ต้องสำนึกในพระ
คุญ และหาทางตอบแทน และจะกล่าวถึงบารมีและบุญญาธิการของผู้ที่มีโอกาศ
ได้บวช เมื่อเสร็จพิธีในช่วงเย็นแล้ว ก็จะรอจนถึงวันรุ่งขึ้น เพื่อเดินทางไปทำพิธี
บวชอย่างเป็นทางการในโบสถ์ต่อไป การเดินทางไปโบสถ์นั้น มักจะจัดเป็นขบวน
ใหญ่โตเพื่อให้สมเกียรติและฐานะ
เกี่ยวกับคำว่านาค มีเรื่องเล่ากันว่า ในสมัยพุทธกาล มีพระยานาคตัวหนึ่ง มีความประสงค์ที่จะบวชเป็นพระ แต่ตัวเองเป็นพระยานาคไม่ใช่มนุษย์ จึงแปลงร่างเป็นมนุษย์แล้ว
ไปขอบวชกับพระพุทธเจ้า ซึ่งพระองค์ก็ทรงรู้ได้ด้วยญานแต่ก็มิได้ทรงห้าม เพราะไม่ ต้อง การให้พระยานาคเสียความตั้งใจและเสียหน้าพระองค์ต้องการให้พระยานาค แสดงตนด้วยตนเอง อยู่ต่อมาเมื่อพระยานาคเผลอสติในขณะหลับร่างของพระ ภิกษุ จึงได้กลับเป็นพระยานาคดังเดิม พระยานาคจึงไม่อาจที่จะครองเพศสมณะอีกต่อไป
จึงได้กลับไปสร้างสมบุญญาบารมีเพื่อที่จะ ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ และจะได้มีโอกาศ
บวชเป็นพระในชาติต่อไป เนื่องจากพระยานาคเป็นผู้ที่มีความประสงค์และศรัทธาแรงกล้าที่จะบวช ผู้คนทั่ว ไปจีงนิยมเรียกผู้ที่กำลังจะบวช เป็นพระว่า " นาค " ดังเช่นพระยานาคผู้มีศรัทธานั้น

โดยคุณ : พำพ - ICQ : กด - [ 11 ก.ค. 2005 , 18:52:33 น.]

ตอบ
ดูดู้จอมพลัง
โดยคุณ : ควายตูดใหญ่ - ICQ : ????????????????????????? - [ 23 ส.ค. 2005 , 20:41:12 น.]

ขอเชิญร่วมเสนอแนะความคิดเห็นครับ
จาก :
email :
icq :
รายละเอียด



กรุณาคลิ๊ก Post message เพียงครั้งเดียวครับ....