ธรรมะก็คือ คำสอน
ธรรมะก็คือหลักการ อันเป็นสิ่งที่ทำให้สรรพสิ่งโดยเฉพาะมนุษย์รู้แจ้งเห็นจริง ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงได้ศึกษาค้นคว้าและวิจัย จนพบว่า ทุกข์ทั้งหลายเกิดจากเหตุ,เหตุที่ทำให้เกิดทุกข์,เหตุที่ทำให้ถึงความดับทุกข์,หนทางแห่งความดับทุกข์ นั้น แท้ที่จริงแล้วก็คือสิ่งๆเดียวกัน
ท่านทั้งหลายหากได้อ่านกระทู้นี้ ก็จงได้ใช้วิจารณญาณ จงคิดพิจารณาอย่างละเอียดถี่ถ้วน เพราะธรรมะของข้าพเจ้านี้เป็นหลักความจริง เป็นแก่นแท้อันสามารถนำให้ผู้รู้ ผู้ศึกษา บรรลุสู่ขั้นโสดาบันได้ และควรได้ระลึกถึงหลักความเป็นจริงอันตัวท่านทั้งหลายได้พบเห็นกันอยู่ทุกวัน และขอให้คิดพิจารณาให้ดีว่าธรรมะหรือหลักการของข้าพเจ้านี้ เป็นหลักความจริงหรือไม่
ท่านทั้งหลายอ่านแล้วจงได้คิดพิจารณาให้ดีเสียก่อน ที่จะแสดงความคิดเห็นใดใดออกมา และ ธรรมะหรือหลักการอันนี้ เป็นธรรมะหรือหลักการเฉพาะอย่าง ซึ่งมีดังต่อไปนี้
อันธรรมดาของมนุษย์ ย่อมเป็นทุกข์ เพราะ " ความคิด" ซึ่งในทางหลักการก็คือ ระลึก ดำริ นั่นเอง
"ความคิด" แบ่งได้เป็นหลายรูปแบบ คิดถึงปัจจุบัน คิดถึงอดีต คิดถึงอนาคต ล้วนก็เป็น ความคิดทั้งสิ้น ความคิดนี้ ทำให้เกิดความทุกข์ เหตุที่ทำให้เกิดความทุกข์ก็เพราะ คิดมากไป คิดฟุ้งซ่านหาที่จบไม่ได้ คิดดิ้นรนเพื่อหาเลี้ยงชีพ คิดไม่ตกคิดไม่ออกก็ย่อมเกิดเป็นความทุกข์
แต่"ความคิด" ก็สามารถทำให้บุคคลหลุดพ้นจากความทุกข์ได้เช่นกัน ในที่นี้ไม่ขอยกตัวอย่าง เพราะส่วนใหญ่แล้วเรื่องเกี่ยวกับความคิดนี้ ล้วนมีความเข้าใจเป็นทุนอยู่แล้ว
ส่วนความเห็นผิดเห็นชอบ ของบุคคลใดใด ก็ล้วนเป็นผลไปจากความคิดทั้งสิ้น เพราะถ้าไม่มีความคิดแล้ว ความเห็นผิดเห็นชอบเหล่านั้นจะไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน
ข้อที่ 2 ทุกข์เกิดจากเหตุ เกี่ยวกับ" อาชีพ การทำงาน และการปฏิบัติตนเกี่ยวกับการทำงานนั้นๆ" หากเรียกตามหลักการแล้วก็คือ "สรรพอาชีพ ประพฤติ" ความทุกข์ย่อมเกิดจากอาชีพและการปฏิบัติตนแห่งการทำงานนั้นๆ หรืออื่นๆมนุษย์ต่างก็ดิ้นรนแสวงหาอาชีพ และต้องปฏิบัติตนตามลักษณะอาชีพนั้นๆอย่างถูกต้อง อันนี้ท่านทั้งหลายคงจะพอเข้าใจกันอยู่บ้างแล้ว เพราะคงพบเห็นและประสบกับตัวเองอยู่เนืองๆ บางอาชีพก็เบียดเบียนผู้อื่น บางอาชีพ ก็แก่งแย่งชิงเด่นซึ่งกันและกัน ทุกข์จึงเกิดจากเหตุที่ได้กล่าวไป และเหตุที่ สรรพอาชีพ ประพฤติ ทำให้เกิดทุกข์ ก็เพราะ อาชีพบางอาชีพที่เขาทั้งหลายเลือก ไม่ถูกต้อง ไม่ถูกโฉลก ไม่ถูกสถานที่ ทำเลไม่ดี และอื่นๆอีกมากมาย จึงทำให้เป็นเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ และ สรรพอาชีพประพฤติ ก็ย่อมเป็นเหตุที่ทำให้ถึงความดับทุกข์ได้เช่นกัน เพราะหนทางแห่งความดับทุกข์นั้น สรรพอาชีพประพฤติ ย่อมทำให้บุคคลมีกินมีใช้ ลงทุนในทางที่ถูกที่ควร นกน้อยทำรังแต่พอตัว อย่างนี้เป็นต้น
ความจริงกระพี้ธรรมยังมีอีกมาก แต่ข้าพเจ้าเอาเพียงให้ท่านทั้งหลายได้นำไปคิดพิจารณา ให้เห็นจริงเห็นแจ้ง ให้หูตาสว่างขึ้น ตอนนี้ เอาเพียง 4 ข้อก่อน สวัสดี